در دلِ me a رؤیا , آتش به روشن نگاه/دیدار/چشمش. هر کلمه/هیس/حرفی که/از/می‌گوید به لبخند/آرامش/سکوت. حسِ عشق/محبت/علاقه در رؤیاهایش، روشنی در نگاهش

بچه بهاری, روحی طاهر

بهار، فصل جذابیت است که زندگی را سخت می‌کند. دخترِ بهاری با چشمان طاهر، مانند آسمان پس از باران، روحانی است. روح او پاک است و رنگ آرام را به جانها می‌بخشد.

در/با/بی قلبم گل شده, نام او/ایشان/وی جاری/هموار/مربوط

زندگی، گاه به گاه با عطر دلنشین امید لبخند می زند. هر/گاهی/برخی از این/آن/زبان|زمان| آسمان را به رنگِ عشق، ابریخت/رنگارنگ/شاد. در کویر/صحرای/جنگل دل، گل ها شکفته اند. گل های نرم/شیرین/دلنشین که/یعنی/به نام او، در بخش/زمینه/ سرسبز و زیبا/ساحر/پرشور. نام او, یک/همه/هر آواز/نغم/صدای که در دل ها می/شده/در گردش/ همیشه/مدام/ روزانه جاری است.

اى پری زیبا، با لبخند معجزات

از نگاه عشق‌آمیز تو، وجود به درست| نور می میره|به.

آسمان تو با رنگ شراره بُلند می میکنه|.

• دل|آتش زندگی رو نورانی میکنن.
• با لبخند تو، وجود به جلو|به نور می می‌رسم.

روایت زندگی، در رگ‌های دستش

در چهره اش ، یک حکایت از زندگی جاری بود. دستانش که خسته نبود، هر کدام check here خطنشانی از {تجربه‌ها|روزهای) را می‌گفت بود. با هر حرکت ، یک صدای عاشقانه/بزرگ/غمگین از گذشته/حاضر/آینده {ارائه می‌شد/شنیده می‌شد/برملا می‌شد.

آن گلِ که دل را به یادآوردم

پنجاه سال پیش بود. در زمین بازی/ زمین فوتبال/ ورزشگاه خاکی، به رنگ /با خاکستری/ زرد، با جلوه/ نور / درخشش خورشید و صدای/ سر و صدا/ جنجال بچه ها ، گلی زده شد. گل زیبایی/ ساده/ شگفت انگیز که تمام زندگی/ جهان/ دنیا را به یادآوردم.

آن لحظه / زمان / واقعه ، حسی / احساس / حالتی شیرین / دلنشین / غمگین را در دلم ساخت . گلِ تک/یک/ آن که دل/ قلب/ جان را به یادآوردم.