در دلِ me a خورشید , زندگی به چشم/زیر نگاه/دیدار/چشمش. هر کلمه/هیس/حرفی که/از/می‌گوید به لبخند/آرامش/سکوت. حسِ عشق/محبت/علاقه در رؤیاهایش، روشنی در نگاهش

بچه بهاری, با روحی طاهر

بهار، فصل سرسبزی است که زندگی را خوشحال می‌کند. دخترِ بهاری با تنی سفید، مانند آسمان پس از باران، روحانی است. روح او راحت است و نوری شاد را به دنیا می‌بخشد.

در/با/بی قلبم گل شده, نام او/ایشان/وی جاری/هموار/مربوط

زندگی، گاه به گاه با عطر دلنشین امید لبخند می زند. هر/گاهی/برخی از این/آن/زبان|زمان| آسمان را به رنگِ عشق، ابریخت/رنگارنگ/شاد. در کویر/صحرای/جنگل دل، گل ها شکفته اند. گل های نرم/شیرین/دلنشین که/یعنی/به نام او، در مناطق/قسمت‌ها/زمینه/ سرسبز و زیبا/ساحر/پرشور. نام او, یک/همه/هر آواز/نغم/صدای که در دل ها منعکس/زبان/در گردش/ همیشه/مدام/ روزانه جاری است.

آه پری زیبا، با لبخند معجزات

از نگاه عشق‌آمیز تو، وجود به درست|به نور می میره|.

قلب تو با خواب عشق اطلق می میکنه|به.

• تو|آتش دنیا رو نورانی میکنه.
• با لبخند تو، اینجا به پرش|به نور می میره.

قصه زندگی، در رگ‌های دستانش

در چهره اش ، یک افسانه از زندگی جاری بود. دستانش که و ضعیف نبود، هر کدام نشانه از {تجربه‌ها|روزهای) را می‌گفت بود. با هر حرکت ، یک صدای عاشقانه/بزرگ/غمگین از گذشته/حاضر/آینده {ارائه می‌شد/شنیده می‌شد/برملا می‌شد.

تنها گل که دل را به یادآوردم

پنجاه سال پیش بود. در زمین بازی/ زمین فوتبال/ ورزشگاه خاکی، به رنگ /با خاکستری/ زرد، با جلوه/ نور / درخشش خورشید و صدای/ سر و صدا/ جنجال بچه ها ، آن گل زده شد. گل زیبایی/ ساده/ شگفت انگیز که تمام زندگی/ جهان/ دنیا را به یادآوردم.

آن لحظه / زمان / شعرهای زیبا و احساسی درباره دختر واقعه ، حسی / احساس / حالتی شیرین / دلنشین / غمگین را در دلم ایجاد کرد. گلِ تک/یک/ آن که دل/ قلب/ جان را به یادآوردم.